به گزارش خبرنگار مهر، ورزشکاران سکونشین در میادین مختلف آسیایی و جهانی همه ساله باید بابت مدالی که در این میادین کسب می کنند پاداشی از وزارت ورزش دریافت کنند. این پاداش مجزا از پاداش مصوب برای بازی های آسیایی و المپیک و طبق آئین نامه مصوب تقدیر از مدال آوران و قهرمانان در اختیار آنها قرار می گیرد.
تاخیر در پرداخت به موقع و بعضا کامل این پاداش ها اما همیشه انتقاداتی را از سوی قهرمانان ایجاد می کند کمااینکه این موضوع می تواند در آستانه بازی های آسیایی هم موجی از اعتراضات و بی انگیزی ها را در میان ورزشکاران ایجاد کند چراکه هنوز ورزشکارانی که در سال ۱۴۰۰ موفق به کسب مدال شدند، پرداخت نشده است چه برسد به مدال آوران سال گذشته.
حال آنکه سال ۱۴۰۰ سال برگزاری سی و دومین دوره بازی های المپیک (اول تا ۱۷ مرداد) و شانزدهمین دوره بازی های پارالمپیک (۲ تا ۱۴ شهریور) بود. دو ماه بعد از این دو رویداد و با وجود جابه جایی در دولت و روی کار آمدن وزیر جدید، طی مراسمی در حضور در سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور با اختصاص اعتبار ۸۱ میلیارد تومانی از ۳۱ مدال آور این بازی ها تقدیر شد، بانوانی که طی آن سال صاحب مدال شدند بعضا پاداش خود را دریافت کرده اند اما سر دیگر مدال آوران این سال از دریافت پاداش وعده داده شده، تا به امروز بی کلاه مانده است.
این در حالی است که طی این مدت اهدای مجوز ورود خودرو خارجی به بازیکنان تیم ملی فوتبال به عنوان پاداش ویژه صعودشان به جام جهانی سر و صدای زیادی ایجاد کرد به خصوص که سقف تعیین شده برای این پاداش هم برداشته شد و آنها توانستند با دریافت حواله واردات بدون محدودیت خودروهایی مانند پورشه ماکان، مازراتی، رنجرور ولار را وارد کنند اما دیگر ورزشکارانی که در میادین مختلف صاحب مدال شدند همچنان منتظر تحقق وعده های داده شده هستند.
البته که پرداخت پاداش ویژه تیم ملی فوتبال، وعده ای بود که از طرف دولت محقق شد و وزارت ورزش نقشی در تحقق آن نداشت اما همین وزارتخانه طی این مدت اقداماتی هزینه بر در رابطه با فدراسیون ها، تفکیک برخی رشته ها از آنها و حتی ایجاد فدراسیون های جدید انجام داده که همگی بار مالی زیادی برای ورزش خواهد داشت.
حتما وزارت ورزش بر اساس یک سری اهداف و اولویت ها این اقدامات هزینه بر را انجام داده اما آنچه مسلم است هر گامی که در ورزش برداشته می شود باید در راستای موفقیت های بین المللی باشد که مدال آوری ورزشکاران و اهتزاز پرچم کشورمان یکی از نتایج قابل استناد برای آن به حساب می آید. همین مسئله انتقادها نسبت به بی توجهی برای پرداخت به موقع پاداش قهرمانان را پررنگ تر می کند به خصوص که پیش از رویدادهای مختلف مانند بازی های آسیایی و المپیک، در تمام نشست ها و بازدیدها بر کسب مدال تاکید و برای آن وعده وعیدهای زیادی داده می شود اما در عمل طبل ها تو خالی از آب در می آید.
همین مسئله باعث شده که طی سال های اخیر ورزشکاران همواره نسبت به پاداش های خود، نحوه پرداخت و حتی میزان آن موضع گیری داشته باشند. بدیهی است که وزارت ورزش مقصر اصلی در شکل گیری موج این اعتراضات است، مسئولان این وزاتخانه در کارنامه کاری خود به مدال آوری ورزشکاران به عنوان بخشی از دستاوردهای شان استناد می کنند اما همیشه با کوتاهی در محقق کردن وعده های‌شان باعث انتقاد شده اند، حالا یا به خاطر دیر کرد در پرداخت یا عدم پرداخت کامل یا شاید هم هر دو مسئله!
در هر صورت ورزش ایران در آستانه بازی های آسیایی قرار دارد و اعزام با انگیزه ورزشکاران به این رویداد به اندازه آمادگی آنها، در نتیجه گیری کل کاروان تاثیر دارد. مسئولان وزارت ورزش که اینگونه نشان می دهند تمام هم و غم شان، آماده سازی کیفی کاروان اعزامی به بازی هاست باید نیم نگاهی هم به وعده های قدیمی خود و تحقق هرچند با تاخیر آنها داشته باشند تا حداقل راه بهانه تراشی در آستانه این بازی ها را کم کنند نه اینکه خود هیزم در آتش انتقادهای مالی همیشگی بیندازند.
نظر شما